πυρκόρος

ὁ, Α

πιθ. αυτός που επιμελείται τη διατήρηση τής φωτιάς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πῦρ + -κόρος

(< κορῶ [ΙΙ] «σκουπίζω, καθαρίζω»), πρβλ. νεω-κόρος].